آرزو...

باید    برایت حرف هایم  را    بگویم

ان حرف هایی را که عمری در گلو ماند

 باید  بگویم    راز  عمق     چشمهایت

دور از  نگاهت  آرزو شد   آرزو   ماند

این آرزو را دوست دارم گرچه هر بار

آهسته  پشت  خنده هایم  گریه کردم

دنیای من زیباست   وقتی شانه هایت

هم شانه ی من هست و بر ان تکیه کردم

لبخند را    وقتی  لبت  احساس میکرد

با هر تبسم  عشق را    تفسیر کردی

وقتی نگاهت   را نگاهم لمس می کرد

رویای شیرین     مرا تعبیر  کردی 

 

یک آرزو. یک دلهره. یک حس مبهم

لبریزم از دردی که همرنگ عذاب است

میترسم از روزی که باید بی تو باشم

دور از تو بودن طعم تلخ اضطراب است

هر بیت  شعرم از وجودت می درخشد

در شعر من  پیداست جای در پا  یت

زیبا ترین  آهنگ  هستی را سرودم

وقتی در آن  پیچیده  پژواک صدایت

هربیت شعرم را به بیتی دوختم من

یک مرد تنها  مانده  دلتنگ نگاهت

ای عشق زیبا میشوی وقتی بپوشی

پیراهنی از شعر همرنگ نگاهت

گفتم که تنها با تو معنا میشود عشق

این عشق معنا می شود ؟ای کاش میشد

گویند در هر ناامیدی بس امید است

ای کاش راز چشم هایت فاش میشد.